::آیا میدانید که::

اطلاعات جالب و خواندنی در باره ی موضوعات مختلف

::آیا میدانید که::

اطلاعات جالب و خواندنی در باره ی موضوعات مختلف

::آیا میدانید که::

::آیا میدانید که::
در این وبسایت، اطلاعات کوتاهی از زندگی انسان وجانوران، شگفتی های طبیعت، اختراعات بزرگ، پدیده های جوی، زندگی گیاهان، روش های بهتر زیستن و بالاخره مطالب متنوع دیگری که دانستن شان برای همگان خالی از لطف نیست، گردآوری شده و با بیان ساده ای در اختیار شما قرار گرفته است.
برای خواندن کامل توضیحات از طریق نوار وبلاگ بر روی قسمت "مقدمه" کلیک کنید

دنبال کنندگان ۱ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
نویسندگان

اغلب خرچنگ ها پوست سختی برای حفاظت از بدنشان دارند،اما خرچنگ گوشه گیر بده دارای بدنی نرم، بدون پوست سخت است. به همین دلیل برای محافظت از خودش دنبال یک صدف خالی نرم تن میگردد، تا در آن پناه بگیرد. بعد در حالی که فقط پاها و سرش بیرون از صدف قرار دارند، در بستر دریا راه میفتد و به دنبال غذا همه جا را زیر پا میگذارد. در بیشتر موارد خرچنگ گوشه گیر از یک دوست نیز کمک میگیرد. مثلا یک شقایق دریایی را نیز پشت خود حمل میکند! شاخک های نیشدار شقایق دریایی حفاظت خرچنگ را به عهده میگیرند. در عوض شقایق دریایی از سواری مجانی برخوردار میشود و در ضمن از ذرات غذایی که خرچنگ دورو برش میریزد، تغذیه میکند.

خرچنگ گوشه گیر آن قدر به شقایق دریایی خودش به مرور زمان عادت میکند، که وقتی هیکلش برای صدفی که یدک میکشد، بزرگ تر میشود و اجبارا صدف بزرگتری را برای اقامت پیدا میکند، از شقایق دریایی هم برای اسباب کشی به خانه ی جدیدش کمک میگیرد.

یوسف جعفری

برخی از جانوران گیاهان را میخورند و برخی از آن ها جانوران دیگر را طعمه ی خود قرار میدهند. اگر زنجیره ای در این مورد تنظیم کنید که <کی چی میخوره>، یک زنجیره ی غذایی بدست می آید. به عنوان مثال، یک عقاب مار را میخورد که مار هم به نوبه ی خود از پرندگان کوچکتر تغذیه میکند. پرنده ای کرم میخورد که این کرم هم برگ درخت خورده است. اگر این مورد ها را به هم وصل کنید، شما یک زنجیره ی غذایی خواهید داشت.

البته اگر غذا های جایگزین را در نظر بگیرید، زنجیره ی غذایی پیچیده میشود. به عنوان مثال یک مار میتواند یک مارمولک را هم بخورد که یک بید یا شب پره خورده است و شب پره نیز به نوبه ی خود از شیره ی یک گل تغذیه کرده است.

محیط زیست را هر قدر بیشتر مطالعه کنیم، زنجیره ی غذایی پیچیده تر به نظر میرسد. شاید بهتر باشد، زنجیره ی غذایی را به صورت نمودار درختی رسم کنیم.

یوسف جعفری

صدف ها جانوران دریایی هستند که در بستر رودخانه ها و دریا ها زندگی میکنند. هنگامی که صدف ها گرسنه هستند، دو کفه خود را از هم باز میکنند، تا مقداری آب همراه با تعدادی جانوران ریز قابل خوردن بین دو کفه ی آن ها وارد شود.

گاهی ممکن است یک قطعه ی ریز ماسه داخل آب باشد و بین دو کفه گیر بیفتد. در این صورت صدف تحریک میشود و ماده ای را ترشح میکند، تا شن را بپوشاند. این ماده دور تا دور تکه ی ماسه را میگیرد و مانع از این میشود که لبه های تیز آن به بدن لطیف نرم تن داخل صدف صدمه بزند و سر انجام این ماسه ی روکش دار به مروارید زیبایی تبدیل میشود.

تعداد زیادی از مروارید های امروزی پرورشی هستند. براد تهیه ی این گونه مروارید، داخل هر صدف یک دانه ماسه به طور عمدی توسط انسان گذاشته میشود، تا صدف مجبور شود آن را به مروارید تبدیل کند.

یوسف جعفری

همه ی ما میدانیم که پرندگان میتوانند پرواز کنند. برخی حشرات هم قادر به این کار هستند، اما غیر از آن ها جانوران زیاد دیگری نیز وجود دارند که قادر به پرواز هستند. مثلا خفاش ها پستاندارانی هستند که قدرت پرواز دارند..بسیاری از انواع ماهی های پرنده هم در اقیانوس هند و اقیانوس اطلس یافت میشوند. البته آن ها مانند پرندگان نمیتوانند پرواز کنند و در واقع مسافت طولانی را روی آب سر میخورند.

برخی قورباغه های مناطق گرم نیز دارای پرده های بزرگی از پوست هستند که بین پاشنه و انگشتان پاهایشان قرار گرفته است و آن ها میتوانند با استفاده از این پرده ها، مانند چتر باز ها از درختی به درخت دیگر بپرند(یا در واقع جهش کنند). مار درختی طلایی(مالایا) نیز از بالای نوک درختان میپرد و به آرامی خود را به شاخه ی پایین تر میرساند. سنجاب پرنده نیز دارای باله های از پوست در سرتاسر بدنش است که با استفاده از آن ها از درختی به درخت دیگر می جهد و چنین به نظر میرسد که پرواز میکند.

در تلاش برای درک پرواز، بشر بال ها و اسکلت های استخوانی پرندگان را قرن ها مطالعه کرده و سعی داشته است مانند آن ها پرواز کند، پس از گذشت سال های بسیار زیاد بالاخره بشر موفق به پرواز شد.

یوسف جعفری

برخی از مارها می توانند جانورانی را که از خودشان عریض تر هستند بخورند. مار جانوری باریک و بلند است و سر کوچکی دارد. با این همه می تواند موش های چاق و چله و تخم پرندگان را نیز بخورد. گفته میشود برخی مارها حتی میتوانند یک گوزن درسته را قورت دهند.

مارها به این دلیل میتوانند همچین حیوان های بزرگی را ببلعند که آرواره های آن ها به هم اتصال مستقیم ندارند، بلکه فک بالا و پایین آنها به وسیله ی مواد محکم و کشداری به هم وصل شده اند و به همین علت مار میتواند دهانش را به اندازه ی طعمه های بزرگ باز کند. مارهایی که تخم پرندگان را قورت می دهند، دارای استخوان هایی در گلویشان هستند که برای شکستن تخم پرندگان از آنها استفاده میکنند.

معده مار نیز میتواند برای هضم یک شکار بزرگ کش بیاید. ماری که شکار بزرگی را قورت داده، خیلی عجیب به نظر میرسد، زیرا درحالی که سر و گردن باری دارد، شکم آن بسیار بزرگ شده است. اما به تدریج که شکار هضم میشود، شکم مار هم کوچک و کوچکتر میشود.

یوسف جعفری

بسیاری از مردم دوست ندارن در دریا شنا کنند، زیرا از حمله ی کوسه ها می ترسند. ولی در حقیقت احتمال حمله ی کوسه ها کم است و کوسه ها معمولا مهاجم نیستند. البته بعضی از انواع کوسه ها، مانند کوسه ی سر چکشی، کوسه ی ببری و کوسه ی قالیچه ای اگر گرسنه باشند، گاهی به انسان ها حمله میکنند. کوسه ای که مردم بیش از انواع دیگر از آن میترسند، کوسه ی بزرگ سفید است که طولش به ۷/۵ متر یا بیشتر میرسد. کتاب ها و فیلم ها این کوسه را به صورت یک جانور خطرناک ترسیم میکنند که همواره در آب کمین کرده و به شناگران بی خبر حمله ور میشوند. اما این تصور ذهنی که باعث ترس و وحشت مردم میشود، غلط است. امروزه معلوم شده است، حمله ی کوسه به این دلیل انجام میگیرد که او گاهی انسان شناگر را با طعمه ی خود اشتباه میگیرد. جانورشناسان در سال های اخیر روی کوسه های سفید مطالعه ی زیادی انجام داده اند. آنها در قفس های فولادی تا اعماق دریا پایین می روند. کوسه اگر هم به آنان نزدیک شود، نمیتواند به فرد داخل قفس صدمه بزند.

یوسف جعفری

اگر ماری را به یک بچه نشان بدهند، از آن نمیترسد. بسیاری از بچه ها ممکن است بدون ترس به مار دست بزنند؛ اما به تدریج که بزرگ میشوند، شروع به ترسیدن از مار میکنند. شاید این ترس را از پدر و مادر یا بزرگ ترهای دیگر یاد میگیرند. در فیلم ها نیز چنین معمولا چنین نشان می دهند که مارها حیوانات خطرناکی هستند و با کمترین بهانه به انسان حمله ور میشوند، اما این مطلب چندان درست نیست؛ و باعث میشود که تعداد زیادی از مردم نسبت به مار بدبین باشند و از آن بترسند.

جالب اینجاست که بچه شمپانزه، حتی اگر در اسارت انسان ها به دنا آید و با خطرات جنگل آشنا نشده باشد، باز هم از مار میترسد و این نشان میدهد که ترس شمپانزه فطری است نه اکتسابی.

و بالاخره بد تیست بدانیم، کا مار آنقدرها ترسیدنی نیست و معمولا اگر کاری با آن نداشته باشیم، به ما حمله نمیکند. مار دشمن موش است و طعمه ی لذت بخشی برای او به حساب می آید. پس مار از این نظر جلو ازدیاد موش را میگیرد به انسان خدمت میکند.

یوسف جعفری