اغلب خرچنگ ها پوست سختی برای حفاظت از بدنشان دارند،اما خرچنگ گوشه گیر بده دارای بدنی نرم، بدون پوست سخت است. به همین دلیل برای محافظت از خودش دنبال یک صدف خالی نرم تن میگردد، تا در آن پناه بگیرد. بعد در حالی که فقط پاها و سرش بیرون از صدف قرار دارند، در بستر دریا راه میفتد و به دنبال غذا همه جا را زیر پا میگذارد. در بیشتر موارد خرچنگ گوشه گیر از یک دوست نیز کمک میگیرد. مثلا یک شقایق دریایی را نیز پشت خود حمل میکند! شاخک های نیشدار شقایق دریایی حفاظت خرچنگ را به عهده میگیرند. در عوض شقایق دریایی از سواری مجانی برخوردار میشود و در ضمن از ذرات غذایی که خرچنگ دورو برش میریزد، تغذیه میکند.
خرچنگ گوشه گیر آن قدر به شقایق دریایی خودش به مرور زمان عادت میکند، که وقتی هیکلش برای صدفی که یدک میکشد، بزرگ تر میشود و اجبارا صدف بزرگتری را برای اقامت پیدا میکند، از شقایق دریایی هم برای اسباب کشی به خانه ی جدیدش کمک میگیرد.
